کد مطلب:30516 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:26

گنجینه پرسمان » اعتقادات

چرا انسان هر چه بيشتر به خدا نزديك ميشود، خود را مشتاقتر و عقب ماندهتر حس ميكند؟

كسي كه به خدا نزديك شد، به عظمت خالق پي ميبرد. بديهي است كه همه چيز نزد او و در مقابل عظمت او خوار و حقير ميآيد. امام علي(ع) در وصف پارسايان ميفرمايد: خالق چنان در دل آنها بزرگ است كه هر چه غير او است، در ديدگانش كوچك است.(1)

در اين صورت شوق ديدار حق چنان، آدمي را احاطه ميكند كه به فرمايش مولي اگر اجل نبود، لحظهاي نميخواستند در دنيا بمانند.(2) با اين حال اين گروه در پيشگاه خداوند خود را مقصّر ميدانند، زيرا به كاستيها و ضعف و تقصيرهاي خود بيشتر پي بردهاند اما كساني كه در غفلت به سر ميبرند و شناختي از خدا ندارند، به عُجْب و خود بزرگ بيني مبتلا شده و هرگز به فكر رشد خود نيستند، چون فقط عالم محدود مادي را مينگرند و افق ديدشان قاصر و كوتاه است.

پي نوشتها:

1. نهج البلاغه، خطبه 184.

2. همان.